Αναμφισβήτητα η ανάπτυξη του γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος ήταν ένα συνταρακτικό πολιτικό γεγονός που σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία, ανεξάρτητως του πρίσματος υπό το οποίο το βλέπει κανείς. Στην συνέχεια, και λόγω της εξέλιξης του Β’Π.Π., ο Εθνικοσοσιαλισμός δαιμονοποιήθηκε και έγινε συνώνυμος με το “απόλυτο κακό”.
Παρ’όλ’αυτά εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να προκαλεί το ζωηρό ενδιαφέρον και να έλκει ανθρώπους, νέους ως επί το πλείστον, που έχουν αντιληφθεί τα τραγικά διέξοδα της σημερινής κοινωνίας και δεν φοβούνται να ακολουθήσουν μη-συμβατικούς δρόμους απορρίπτοντας εμπράκτως την καθεστωτική αντίληψη της “πολιτικής ορθότητας”.
Έτσι, υπάρχουν πολλοί σήμερα που εμπνέονται από τον Εθνικοσοσιαλισμό, δηλώνοντας έτσι την αφοσίωσή τους στις ιδέες και την κοσμοαντίληψη που εξέφραζε τότε ο Αδόλφος Χίτλερ.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Ως γνωστόν, κάθε ιδεολογία ανήκει στην εποχή της, στον χώρο που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε, και στον λαό που την ασπάστηκε.Έτσι και ο Εθνικοσοσιαλισμός γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στην μεσοπολεμική Γερμανία. Εξέφρασε τότε τους πόθους και τις επιδιώξεις του γερμανικού λαού και ανταποκρίθηκε επιτυχώς στις προκλήσεις όταν έγινε εξουσία.
Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να αντιληφθούμε ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν άρρηκτα δεμένος με τον γερμανικό λαό. Συνηγορούσε βεβαίως υπέρ μιας κοινής πορείας των λευκών ευρωπαϊκών λαών (αν και εδώ είχε μερικές οξύτατες αντιφάσεις βλ. αντισλαβισμός), υπό την γερμανική ηγεσία βέβαια, αλλά και αυτό παρέμεινε στα χαρτιά λόγω της έκρηξης του Πολέμου και των αναπόφευκτων συνέπειών του που ακύρωσαν στην πράξη μία τέτοια προοπτική.
Η εμφάνισή του δεν ήταν αποτέλεσμα παρθενογένεσης, αλλά κοινή συνισταμένη πολλών προϋπάρχοντων ιδεολογικών ρευμάτων. Αντισημιτισμός, φυλετισμός, αντικαπιταλισμός, παγγερμανισμός κ.α. ήταν έννοιες ευρύτατα διαδεδομένες στην προ-ναζιστική Γερμανία και εκφράζονταν μέσω του λαϊκού (volkisch) κινήματος.
Σίγουρα ο Α’Π.Π. και οι συνέπειές του έδρασαν καταλυτικά, όπως ακόμα πιο καταλυτική ήταν και η εμφάνιση του Αδόλφου Χίτλερ.Το σίγουρο όμως είναι ότι ο Χίτλερ πάτησε κάπου, στηρίχτηκε κάπου για να αναπτύξει το Κίνημά του. Δεν ξεκίνησε από το μηδέν. Απλώς σχηματοποίησε ένα προϋπάρχον σύνολο ιδεών και το προώθησε με τον κατάλληλο τρόπο προσθέτοντας σίγουρα και την δική του μοναδική σφραγίδα.Με λίγα λόγια, o Χίτλερ ναι μεν στηρίχτηκε κάπου, αλλά ΔΕΝ ΑΝΤΕΓΡΑΨΕ ΤΙΠΟΤΑ. Πήρε τα υλικά, κάποια εκ των οποίων ήταν αρχαιοελληνικής προέλευσης (βλ. σπαρτιατικό πολεμικό ιδεώδες, πλατωνική διδασκαλία κ.α), και δημιούργησε κάτι καινούριο, κάτι ριζοσπαστικό, κάτι το οποίο ανταποκρινόταν στις συνθήκες των καιρών, στην ψυχοσύνθεση και τις ανάγκες του γερμανικού λαού. Αν προσπαθούσε να αντιγράψει, θα έκανε μία τρύπα στο νερό.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η οποιαδήποτε προσπάθεια αντιγραφής είναι μία πρακτική 100% αντίθετη με το πνεύμα του Εθνικοσοσιαλισμού. Αυτό ισχύει για οποιαδήποτε αντιγραφή, συμπεριλαμβανομένης της προσπάθειας αντιγραφής του γερμανικού μεσοπολεμικού Εθνικοσοσιαλισμού.
Δυστυχώς όμως η επιλογή της εύκολης λύσης είναι πάντα προσιτή στην πλειοψηφία των ανθρώπων. Και η αντιγραφή είναι και αυτή μία εύκολη λύση, που όπως όλες οι -φαινομενικά- εύκολες λύσεις καταλήγουν σε τραγικές αντιφάσεις και αδιέξοδα.Έτσι, πολλοί από τους θαυμαστές του Εθνικοσοσιαλισμού καταλήξαμε στο να προσπαθήσουμε να αντιγράψουμε τον γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό στην σημερινή Ελλάδα. Νομίσαμε ότι αν αντιγράφαμε όλες σωρηδόν τις πτυχές του Εθνικοσοσιαλισμού, τότε θα είμασταν συνεπέστεροι Εθνικοσοσιαλιστές.Αμ δε….
Ας δούμε λίγο κάποια παραδείγματα.
Γερμανολαγνεία
Το ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός ανεπτύχθη στην Γερμανία πιθανότατα οδήγησε πολλούς από εμάς στον υπέρμετρο θαυμασμό για τους Γερμανούς, δηλαδή στην γερμανοφιλία ή ακόμη χειρότερα στην γερμανολαγνεία. Όμως, η πεποίθηση “όσο πιο γερμανόφιλος τόσο πιο εθνικοσοσιαλιστής” είναι πέρα για πέρα λάθος.Στην περίπτωση αυτή μιλάμε για ένα ακόμη θλιβερό σύμπτωμα της αρρώστιας που λέγεται ξενομανία και έχει προσβάλλει το λαό μας από τον 19ο αιώνα και μετά. Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν υπήρξε ούτε αγγλολάγνος, ούτε ελληνολάγνος, ούτε ιταλολάγνος ούτε τίποτα τέτοιο. Η ξενομανία και η τυφλή προσήλωση σε πολιτικά μοντέλα που αφορούν άλλους λαούς και άλλες εποχές, ήταν κάτι το αδιανόητο και ανήκουστο για τους πραγματικούς Εθνικοσοσιαλιστές.Πέραν πάσης αμφισβήτησης, η οποιασδήποτε μορφής ξενολαγνεία είναι κάτι το παντελώς ξένο με τον Εθνικοσοσιαλισμό.
Νορδισμός - Ινδοευρωπαϊσμός
Ένας από τους γνωστότερους ανθρωπολόγους στην Γερμανία του μεσοπολέμου ήταν ο Χανς Γκύντερ που φημιζόταν για τον υπέρμετρο θαυμασμό του για το Νορδικό φύλο, δηλαδή τον βόρειο κλάδο της Λευκής φυλής. Αυτές οι απόψεις του περιήλθαν σε ανυποληψία στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, λόγω της κραυγαλέας αντιεπιστημονικότητάς τους, των τελείως αυθαίρετων συμπερασμάτων που εξήγαγε ο ίδιος προκειμένου να τις στηρίξει, αλλά και λόγω του ότι ο γερμανικός λαός απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί καθαρόαιμος νορδικός. Ούτε βέβαια ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ πίστευε ποτέ σε αυτή τη νορδιστική παραμυθολογία του Γκύντερ. Είχε να ασχοληθεί με σοβαρότερα πράγματα και όχι με τις εμμονές του καθενός. Ο Γκύντερ θεωρούσε εμάς τους Έλληνες ως έναν μπάσταρδο λαό που ήταν αρχικά νορδικός αλλά στην συνέχεια εκφυλίστηκε καθώς ήρθε σε επιμειξία με τους ασιάτες δούλους του!!!!!!! Δεν είχε βεβαίως απολύτως κανένα στοιχείο γι’αυτά που έλεγε παρά μόνο στηριζόταν κατα κανόνα σε ουρανοκατέβατες ερμηνείες των ομηρικών επών.Ο Νορδισμός λοιπόν ήταν μία αντιεπιστημονική ανθελληνική θεωρία που ελάχιστοι πήραν στα σοβαρά ακόμα και τότε. Είναι μία θεωρία που υποτιμάει βαθύτατα την εθνοφυλετική μας κοινότητα και μας προσβάλλει σαν Έλληνες. Εκτιμούμε ότι δεν είναι και τόσο εθνικοσοσιαλιστικό να ασπαζόμαστε μία θεωρία που υποτιμάει, χωρίς την παραμικρή επιστημονική τεκμηρίωση, την εθνοφυλετική ομάδα στην οποία ανήκουμε… έτσι δεν είναι;;;Όποιος βέβαια διακατέχεται από συμπλέγματα κατωτερότητας απέναντι στους βόρειους λαούς… ε τότε ας είναι νορδιστής. Πρόβλημά του. Όμως η εκδήλωση συμπλεγμάτων κατωτερότητας δεν έχει απολύτως καμμία σχέση με το πνεύμα του Εθνικοσοσιαλισμού….
Επίσης, ο Νορδισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μία παραλλαγή της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας, και ιδιαιτέρως της ινδογερμανικής εκδοχής της. Όποιος ξέρει πέντε πράγματα γύρω από το θέμα “ινδοευρωπαίοι” (η ινδοευρωπαϊκή θεωρία έχει καταρριφθεί κατ’επανάληψη με συντριπτικά στοιχεία) είναι σε θέση να γνωρίζει ότι αυτή η ανυπόστατη αντιεπιστημονική θεωρία ακρωτηριάζει τελείως αυθαίρετα την Ιστορία του ελληνικού Έθνους στερώντας της χιλιάδες χρόνια.Εδώ μοιραία τίθεται το ερώτημα: Ο Χίτλερ ακρωτηρίαζε την ιστορία του γερμανικού Έθνους; Σαφέστατα όχι. Αντιθέτως, την εξύψωνε και την τιμούσε απεριόριστα. Οπότε, τι πιο αντιεθνικοσοσιαλιστικό από το να ακρωτηριάζεις την ιστορία του Έθνους στο οποίο ανήκεις, ασπαζόμενος τον ινδοευρωπαϊσμό;;;
Αντιβυζαντινισμός - Αντιχριστιανισμός
Συγχρόνως, έχει αναπτυχθεί μία τάση υποτίμησης του χιλιόχρονου Βυζαντίου κυρίως λόγω του ορθόδοξου θρησκευτικού του χαρακτήρα.
Ο Χίτλερ ως γνωστόν ίδρυσε το Γ’Ράιχ. Το Α’ και το Β’ Ράιχ όμως ποια ήτανε; Το Β’ Ράιχ ήταν η αυτοκρατορική Γερμανία που ιδρύθηκε το 1871, με πρωτεργάτη τον Βίσμαρκ, και ολοκλήρωσε τον κύκλο της το 1918 με την λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Α’ Ράιχ ήταν η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που ιδρύθηκε το 962 από τον Όθωνα τον Α’. Είναι η χριστιανική μεσαιωνική Γερμανία. Είχε ο Χίτλερ κανένα κόλλημα να τιμήσει το Α’ Ράιχ επειδή ήταν χριστιανικό; Όχι βέβαια. Τιμούσε την γερμανική ιστορία, την οποία και ορθώς αντιλαμβανόταν ως συνεχή μες στον χρόνο, χωρίς να την τεμαχίζει.
Την ίδια εποχή πάνω-κάτω που οι Γερμανοί είχαν το Α’ Ράιχ, εμείς οι Έλληνες είχαμε το Βυζάντιο. Την τότε λεγόμενη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η χρησιμοποίηση του όρου “Ρωμαϊκή” γινόταν για καθαρά γεωπολιτικούς λόγους, δεν ήταν εθνικός προσδιορισμός δηλαδή, και εξυπηρετούσε συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Παρόμοιες σκοπιμότητες εξυπηρετούσε και η υιοθέτηση του τίτλου “Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία” από τους Γερμανούς. Ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Γερμανοί βέβαια ήταν Ρωμαίοι….Όταν λοιπόν οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές τιμούσαν την “Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία” τους, τότε για ποιον λόγο εμείς να πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων το Βυζάντιο;;; Την στιγμή μάλιστα που οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ των δύο Αυτοκρατοριών, σε κάθε επίπεδο (πολιτικό, πολιτιστικό, στρατιωτικό, οικονομικό, κοινωνικό), είναι ιστορικώς ανεπίτρεπτη.Θεωρούμε ότι δεν είναι και τόσο εθνικοσοσιαλιστικό το να φτύνεις κατάμουτρα μία χιλιόχρονη ιστορική περίοδο του λαού σου… έτσι δεν είναι;
Πάμε λίγο στα του Χριστιανισμού. Όντως η στάση του Χίτλερ απέναντι στον Χριστιανισμό ήταν μάλλον εχθρική, χωρίς όμως και αυτό να είναι απόλυτο (βλ. οργάνωση ‘’Γερμανοί Χριστιανοί'’ που ήταν 100% προσκείμενη στο NSDAP, αλλά και τον “Θετικό Χριστιανισμό” για τον οποίο μιλούσε ο Φύρερ). Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι μιλάμε για έναν λαό, τον γερμανικό, που δεν έχει σαφή θρησκευτική συνείδηση. Αλλού επικρατούν οι Καθολικοί, αλλού οι Προτεστάντες. Η θρησκεία δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της εθνικής του συνείδησης.Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει με τον ελληνικό λαό, του οποίου η ιστορική πορεία κατά τους τελευταίους 15 αιώνες είναι άρρηκτα δεμένη με την Ορθοδοξία που αποτελεί δομικό στοιχείο της εθνικής μας συνείδησης. Αυτό το ομόθρησκο στοιχείο της εθνικής μας συνείδησης σχετίζεται αμέσως με την ψυχοσύνθεση, τις παραδόσεις και την ιστορική μνήμη του ελληνικού λαού.Στρεφόταν ο Χίτλερ κατά των γερμανικών παραδόσεων και της ιστορικής μνήμης του γερμανικού λαού;;; Όχι βέβαια.Συνεπώς, οποιοσδήποτε στρέφεται εναντίον αυτών της λαϊκής παράδοσης και της εθνικής ιστορικής μνήμης σκέφτεται και πράττει καθαρά αντιεθνικοσοσιαλιστικά.
Έχει υποστηριχτεί η άποψη ότι Ορθοδοξία και Εθνικοσοσιαλισμός είναι έννοιες ασύμβατες μεταξύ τους, καθώς η πρώτη ως χριστιανικό δόγμα έχει δεχτεί δυστυχώς εβραϊκές επιρροές. Είναι όμως έτσι; Ως γνωστόν, ένα από τα λαμπρότερα εθνικοκοινωνικά Κινήματα του Μεσοπολέμου ήταν η Λεγεώνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ, ή αλλιώς Σιδηρά Φρουρά, που έδρασε στην Ρουμανία με αρχηγό τον μεγάλο Κορνήλιο Ζέλεα Κοντρεάνου. Ήταν ένα Κίνημα με σαφή θρησκευτικό χαρακτήρα (ορθόδοξοι) και μαζί με τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές ήταν τα πλέον αντισημιτικά πολιτικά ρεύματα της Ευρώπης. Μπορεί να μην δήλωναν Εθνικοσοσιαλιστές, αν και διατηρούσαν άριστες σχέσεις με το NSDAP, αλλά οι ταμπέλες έχουν πολύ μικρή σημασία όταν οι πράξεις μιλάνε από μόνες τους. Πόσοι τολμούν να απορρίψουν τον Κοντρεάνου και τους Λεγεωνάριούς του επειδή ήταν ορθόδοξοι;Πόσοι θεωρούν τους εαυτούς τους αρτιότερους ιδεολογικά και ικανότερους πολιτικά (για ενεργό δράση δεν το συζητάμε καν, η σύγκριση απαγορεύεται δια ροπάλου) από τον μεγάλο Ρουμάνο Capitan; Εξίσου ένθερμοι χριστιανοί, αν και καθολικοί, ήταν ο μάρτυρας Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα και ο ήρωας Λεόν Ντεγκρέλ. Ποιος έχει το σθένος να τους απορρίψει και αυτούς επειδή ήταν χριστιανοί; Είδαμε λοιπόν γιατί η προσπάθεια αντιγραφής του γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού του μεσοπολέμου οδηγεί σε αντιφάσεις και σε αντιλήψεις που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα του Εθνικοσοσιαλισμού.
Ολα αυτά όμως που είπαμε έχουν να κάνουν με το θεωρητικό-ιδεολογικό σκέλος. Πάμε λίγο και στο πρακτικό.
Σε πολλούς έχει περάσει η αντίληψη ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι ταυτόσημος με έναν ιδιότυπο φετιχισμό. Γι’αυτό μπορεί να δούμε ανθρώπους (λίγους ευτυχώς) να ντύνονται λες και είναι μέλη της χιτλερικής νεολαίας ή των SA. Προφανώς μιλάμε για κωμικοτραγικές καταστάσεις που παραπέμπουν σε αποκριάτικη περίοδο…Ένα μεγάλο μέρος των σημερινών εθνικοσοσιαλιστών έχει υιοθετήσει ένα συγκεκριμένο εμφανισιακό κώδικα. Ξυρισμένο κεφάλι, κονκάρδες, μπλούζες με σύμβολα, τατουάζ κτλ. Δεν τους κατακρίνουμε. Απλά, δεν συμφωνούμε με το να εγκλωβίζεται ο Εθνικοσοσιαλισμός σε ενδυματολογικά στερεότυπα τα οποία ουσιαστικά δεν λένε απολύτως τίποτα. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν ήταν μόδα ούτε lifestyle.Υπήρχαν διάφορα πολιτικά κινήματα και καθεστώτα στην Ευρώπη του μεσοπολέμου που είχαν υιοθετήσει κάποια εξωτερικά γνωρίσματα του Εθνικοσοσιαλισμού και του Φασισμού όπως στολές, χαιρετούρες κ.τ.λ., αλλά στην πραγματικότητα ήταν όχι απλά ξένα προς αυτές τις βαθύτατα ριζοσπαστικές ιδεολογίες αλλά σε πολλές περιπτώσεις ήταν και τελείως εχθρικά απέναντί τους (βλ. καθεστώς του βασιλιά Κάρολου στην Ρουμανία). Εν ολίγοις, η εξωτερική εμφάνιση, όταν μάλιστα εμπεριέχει στοιχεία φετιχισμού, είναι κενή νοήματος και δεν είναι διαπιστευτήριο αφοσίωσης στον Εθνικοσοσιαλισμό. Χώρια του ότι με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να χρησιμέψει πουθενά. Κάθε άλλο… μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνη καθώς τραβάει την προσοχή του ανθελληνικού καθεστώτος και των πάσης φύσεως παρακρατικών.
Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του μεταπολεμικού κατεστημένου είναι το ότι ταύτισε τον Εθνικοσοσιαλισμό με το απόλυτο κακό. Δεν ήταν και πολύ δύσκολο βέβαια να το πετύχει αυτό λόγω της ισχύος του, αλλά και ελλείψει αντιλόγου.Αυτό έχει σαν συνέπεια πολλά άτομα αντικοινωνικά με πάσης φύσεως ψυχολογικά προβλήματα που έχουν ανάγκη να παίξουν τον ρόλο του “κακού” για να εκδηλώσουν τα διάφορα συμπλέγματά τους, να στρέφονται προς τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ο τρόπος σκέψης τους είναι πάνω κάτω ο εξής:“Ποια πολιτική ιδεολογία θεωρείται ως η πιο κακιά, η πιο καταραμένη, η πιο περιθωριακιά; Ο Εθνικοσοσιαλισμός. Οπότε, ας πάμε εκεί.”.
Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνεται και η τραγελαφική προσπάθεια ταύτισης του σατανισμού με τον Εθνικοσοσιαλισμό…Η προσέλευση τέτοιων προβληματικών περιθωριακών ατόμων απλά αμαυρώνει τον Εθνικοσοσιαλισμό και ρίχνει νερό στον μύλο της καθεστωτικής προπαγάνδας. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν ήταν συνώνυμο της κακίας, ούτε του μίσους ούτε του περιθωρίου, ούτε οποιασδήποτε έκφρασης ψυχοσωματικών προβλημάτων. Εδώ βέβαια πρέπει να κάνουμε την απαραίτητη διάκριση μεταξύ της δικαιολογημένης οργής για τα κακώς κείμενα, και του τυφλού μίσους εναντίον δικαίων και αδίκων.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός εξέφρασε, στα πλαίσια της μεσοπολεμικής Γερμανίας πάντα, ένα νέο υγιή τρόπο ζωής, μία κοσμοθεωρία καθ’όλα εναρμονισμένη με τους απαράβατους νόμους της Φύσης.Ένας θεμελιώδης νόμος της Φύσης είναι η Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας. Η ενέργεια δεν μειώνεται, ούτε αυξάνεται. Μετασχηματίζεται σε άλλες μορφές ενέργειας. Π.χ. από χημική σε ηλεκτρική, από ηλεκτρική σε δυναμική, από δυναμική σε κινητική.Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την κοσμοθεωρία που εκφράστηκε μέσω του Εθνικοσοσιαλισμού. Δεν μένει σταθερή και ακίνητη στην ιστορική πορεία. Μετεξελίσεται, μετασχηματίζεται και παίρνει νέες εξωτερικές μορφές ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες και την ψυχοσύνθεση του κάθε λαού που είναι έτοιμος να την δεχτεί. Δεν πέθανε το 1945. Τότε πέθανε, λόγω της αρνητικής εξέλιξης του Πολέμου, η μεσοπολεμική γερμανική εκδοχή της, ο Εθνικοσοσιαλισμός. Όποιος προσπαθεί να κάνει μία “ξεπατικωσούρα” του Εθνικοσοσιαλισμού, θα αποτύχει παταγωδώς. Η Ιστορία δεν επιτρέπει νεκραναστάσεις. Η Ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται αλλά δεν αντιγράφεται.
Ακόμα και αυτό το πανάρχαιο ηλιακό σύμβολο που υιοθέτησε ο Εθνικοσοσιαλισμός, ο αγκυλωτός σταυρός, είναι ένα σύμβολο μη-στατικό που παραπέμπει σε διαρκή κίνηση. Κάτι παρεμφερές με τον αρχαιοελληνικό μαίανδρο, δηλαδή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι και τα δύο αυτά σύμβολα συναντώνται συχνότατα σε αρχαιοελληνικά μνημεία και αγγεία.
Ο μετασχηματισμός και η διαρκής κίνηση δεν σημαίνουν όμως και ολοκληρωτική αλλαγή. Όπως είπαμε, η εξωτερική μορφή μπορεί να αλλάζει αναλόγως των συνθήκων. Όμως η ουσία, ο πυρήνας αυτής της κοσμοθεωρίας παραμένει ίδιος και απαράλλαχτος και έχει να κάνει με τον Ηρωικό τρόπο ζωής, με τον σεβασμό στην Φύση και τον Άνθρωπο (τον οποίο αντιλαμβάνεται ως αναπόσπαστο μέλος ενός φυλετικού συνόλου, και όχι ως μονάδα), με την απόρριψη του υλιστικού τρόπου ζωής, με την τιθάσσευση της τιτανικής πλευράς της ανθρώπινης φύσης (βλ. άκρατος ατομικισμός) κ.α. Σταματάμε εδώ καθώς σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι η ανάλυση της εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθεωρίας. Στο κάτω-κάτω αυτό το έχουν κάνει άλλοι πολύ πιο έμπειροι από εμάς και πολύ πιο πριν από εμάς. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι το πόσο μπορεί να διαστρεβλώσει τον Εθνικοσοσιαλισμό η οποιαδήποτε προσπάθεια αντιγραφής του.
Στο σημείο αυτό θα μπορούσε κάποιος να μας ρωτήσει:“Εντάξει ρε παιδιά, η προσπάθεια αντιγραφής του Ε/Σ είναι λάθος.Θα μας πείτε όμως πως πρέπει να είναι κατά την γνώμη σας τη σήμερον ημέρα οι πραγματικοί εθνικοσοσιαλιστές;”Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν είναι και τόσο απλή.Καταρχήν δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν κάποιοι που να αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικοσοσιαλιστές.
Ο αυτοπροσδιορισμός ως “εθνικοσοσιαλιστή” δημιουργεί την λανθασμένη εντύπωση ότι πρέπει ντε και καλά να βαδίσουμε στα χνάρια του ΝSDAP ή να πιστεύουμε ακριβώς ότι πίστευαν τότε οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές. Αυτό όμως καταλήγει σε τραγικά αδιέξοδα και τραγικές αντιφάσεις (αναφέραμε σχετικά παραδείγματα πριν). Έτσι κάνουμε το ίδιο τραγικό λάθος που κάνουν οι μαρξιστές που είναι προσκολλημένοι με θρησκευτικό φανατισμό σε μία ιδεολογία που διατυπώθηκε πριν από 150 χρόνια. Η πεποίθηση ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν η εξ’αποκαλύψεως αλήθεια, και ότι πρέπει να τον βλέπουμε σαν ένα στατικό δόγμα και σαν θρησκεία είναι πέρα για πέρα λάθος, καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την διαρκή κίνηση που λέγαμε πριν.
Με τον τρόπο αυτό, ο αυτοπροσδιορισμός ως “εθνικοσοσιαλιστής” προκαλεί ακριβώς αυτήν τη σύγχυση στα μυαλά όλων μας. Μας κάνει δηλαδή να πιστεύουμε ότι πρέπει να ταυτιστούμε 100% με την Γερμανία του μεσοπολέμου. Κάτι τέτοιο είναι τελείως εκτός τόπου και χρόνου και άκρως αυτοκαταστροφικό.
Από την στιγμή επίσης που κάποιος αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικοσοσιαλιστής, τότε αυτομάτως κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως “χιτλερικός”, “δοσίλογος”, “νοσταλγός των κρεματορίων” και άλλες ανοησίες του σημερινού κατεστημένου. Αυτό σημαίνει ότι επί μονίμου βάσεως θα πρέπει να αποκρούει τις σχετικές “κατηγορίες”. Ακόμα και αν είναι αρκετά καταρτισμένος και έχει τις γνώσεις για να τις αποκρούσει και να συντρίψει διαλεκτικώς τους αντιφρονούντες, θα έχει ουσιαστικά αποπροσανατολιστεί. Και αυτό διότι θα έχει εμπλακεί σε ατέρμονες ιστορικοπολεμικές αναλύσεις που μπορεί να είναι χρησιμότατες από άποψη γνώσεων, αλλά μικρή σημασία έχουν για την σημερινή κατάσταση. Συνεπώς δεν θα υπάρχει ουσιαστικό όφελος, παρά μόνο φθορά από τις ατελείωτες συζητήσεις με τον κάθε άσχετο εμπαθή που παπαγαλίζει τις ανοησίες της κατεστημένης “ιστορίας”.
Για να μην γίνονται παρανοήσεις, ασφαλώς και είναι επιβεβλημένη για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης η αναθεώρηση γύΡω από τον Β’Π.Π, το “ολοκαύτωμα”, τους “κακούς Ναζί” κ.τ.λ. Αυτό όμως κάλλιστα μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να αυτοπροσδιοριζόμαστε συγχρόνως ως εθνικοσοσιαλιστές. Άλλωστε τα μεγαλύτερα ραπίσματα στην κατεστημένη “ιστορία” τα έχουν δώσει μη-εθνικοσοσιαλιστές (π.χ.Ίρβιν, Γκαρωντύ, Λώχτερ κ.α.)
Πέραν των παραπάνω λόγων υπάρχει και κάτι ακόμα, εξίσου σημαντικό.Οι Εθνικοσοσιαλιστές τότε τα έβαλαν με θεούς και δαίμονες, αγωνίστηκαν υπεράνθρωπα και έπεσαν ηρωικά χωρίς να συμβιβαστούν ούτε μια στιγμή. Μπορεί να μην κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο, κανείς όμως δεν κατάφερε να αλλάξει τους ίδιους και να τους υποχρεώσει να προδώσουν τις Αρχές και τις Ιδεές τους.Ας μην βάζουμε τους εαυτούς μας στην ίδια μοίρα με αυτούς. Μπροστά τους δεν είμαστε τίποτα και δεν έχουμε κάνει απολύτως τίποτα. Ας μην πάμε να τσιμπήσουμε λίγη από την λάμψη τους, αυτοανακηρυσσόμενοι σε ιδεολογικοί απόγονοί τους. Δεν έχουμε κανένα τέτοιο δικαίωμα, από ηθικής απόψεως.Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας:Ακόμα και τα 15χρονα της Hitlerjugend που υπερασπίστηκαν το Βερολίνο ως το τέλος, φαντάζουν ημίθεοι μπροστά μας…
Άρα με το να ΜΗΝ αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Εθνικοσοσιαλιστές επιτυγχάνουμε:
α) Να αποφύγουμε την τρικυμία εν κρανίω που προκαλεί η βλακώδης γερμανολαγνεία, ο στείρος φετιχισμός και η θρησκευτική προσήλωση στο ιδεολογικοπολιτικό πρότυπο της μεσοπολεμικής Γερμανίας.
β) Να μην χάνουμε τον χρόνο μας και να μην σπαταλάμε ενέργεια “απολογούμενοι” στον κάθε αστικοφιλελεύθερο, στον κάθε σοσιαλδημοκράτη, στον κάθε μαρξιστή, στον κάθε αναρχικό. Στην τελική, εμείς δεν έχουμε να απολογηθούμε για τίποτα και για κανέναν.
γ) Να μην διαπράτουμε την Ύβρι ταυτίζοντας ναρκισσιστικά τους εαυτούς μας μ’εκείνους που κάποτε αγωνίστηκαν για έναν καλύτερο κόσμο…
Το πρώτο πράγμα λοιπόν που πρέπει, κατά την γνώμη μας πάντα, να κάνει κάποιος που εμπνέεται από τον Εθνικοσοσιαλισμό, είναι να αποφεύγει να χαρακτηριστεί Εθνικοσοσιαλιστής. Τους λόγους τους αναλύσαμε παραπάνω. Όπως μας είχε πει, ημιαστειευόμενος, και ένας καλός φίλος:“Στην σημερινή παρακμιακή εποχή, μία από τις πλέον αντι-εθνικοσοσιαλιστικές πράξεις είναι το να δηλώνεις εθνικοσοσιαλιστής”
Από τον Εθνικοσοσιαλισμό μπορούμε σίγουρα να πάρουμε πολλά πράγματα, όπως μπορούμε συγχρόνως να απορρίψουμε και κάποια άλλα, κατά κανόνα δευτερεύοντα και άσχετα με τον Ελληνισμό. Υπό την απαραίτητη όμως προϋπόθεση ότι αυτά που θα πάρουμε δεν θα τα αντιγράψουμε αλλά θα τα αφομοιώσουμε δημιουργικά και θα τα προσαρμόσουμε στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα.Δεν είμαστε Γερμανοί. Δεν ζούμε στο 1933 ούτε στο 1940. Ο Πόλεμος τελείωσε. Ας προσπαθήσουμε από την πλευρά μας να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο, χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων κάποια πρώτη ύλη από τα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη. Επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι σωστό να θαυμάζουμε τον Εθνικοσοσιαλισμό της Γερμανίας του μεσοπολέμου, αλλά είναι λάθος το να ταυτιζόμαστε 100% μαζί του.Άλλο πράγμα ο θαυμασμός, με την απαραίτητη κριτική στάση βεβαίως, και άλλο πράγμα η ταύτιση.
Αν θέλουμε να αφήσουμε κάτι στις επόμενες γενιές για το καλό της Πατρίδος και της Φυλής μας, τότε πρέπει να δημιουργήσουμε τόσο σε θεωρητικό όσο ΚΥΡΙΩΣ σε πρακτικό επίπεδο.
Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος. Σίγουρα όμως στο τέλος κάτι θα μείνει. Αυτός είναι ο σκοπός του Ανθρώπου. Η δημιουργία. Ίσως εμείς να μην προλάβουμε να απολαύσουμε τους καρπούς αυτής της όποιας προσπάθειας. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι απέναντι στην μνήμη των Νεκρών να κρατήσουμε πάση θυσία τον δρόμο ανοικτό για τις επερχόμενες γενιές, για τους Αγέννητους. Διότι οι Νεκροί και οι Αγέννητοι είναι αυτοί που θα μας δικάσουν.
Αν θέλουμε απλώς να εκδηλώνουμε τα όποια προσωπικά μας απωθημένα και να ξεκαυλώνουμε, τότε ας μιμούμαστε σαν fashion victims γερμανολάγνοι χολυγουντιανοί νεοναζί…
Αυτός είναι ο εύκολος δρόμος. Η στείρα αντιγραφή, ο φετιχισμός, η ηλίθια ξενομανία, η εκδήλωση ψυχοσωματικών συμπλεγμάτων. Δεν οδηγεί πουθενά. Έτσι ακριβώς μας θέλει το κυρίαρχο σύστημα. Ξενομανείς, φετιχιστές, χωρίς επαφή με την πραγματικότητα, άρα και τελείως ακίνδυνοι. Ας μην παίζουμε το παιχνίδι του.
Όπως είπαμε και πριν: Η ενέργεια δεν χάνεται. Μετασχηματίζεται. Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τις βάσεις ώστε η ενέργεια που τότε εκδηλώθηκε με την εμφάνιση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος, να εκδηλωθεί μελλοντικά στην Πατρίδα μας, και όχι μόνο. Και ας έχει όποια ταμπέλα θέλει. Εκεί θα κολλήσουμε τώρα; Η ουσία της κοσμοθεωρίας μετράει. Όχι το περιτύλιγμα.Η δύναμή μας είναι τεράστια. Στο χέρι μας είναι να την συνειδητοποιήσουμε και να την χειριστούμε με τον κατάλληλο τρόπο ώστε να κρατήσουμε πάση θυσία τον δρόμο ανοικτό για… “ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ”….
ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Η ΕΛΛΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου